کویر یزد.

کویر منطقه‌ای است که به دلیل موقعیت جغرافیایی (معمولاً ختم رودخانه‌ها در آن) و حرارت شدید آفتاب به نمک‌زار بدل شده باشد.

برخی کویرها قبلاً دریاچه یا دریاهایی بوده‌اند که در اثر تبخیر آب از آن‌ها به نمکزار بدل شده‌اند.

بیابان مرکزی ایران که دشت کویر نامیده می‌شد، درون خود تعداد زیادی کویر، مانند کویر درانجیر، کویر ساغند، روح مرغوم و... را جا داده است.

   اورانوس یکی از سیارات مشتری‌مانند منظومه شمسی است ، كه فاصله‌ی متوسط آن تا خورشید۲٬۸۶۹٬۶۰۰٬۰۰۰ کیلومتر بوده و ۶۳ بار از كره زمين بزرگتر است. این سیاره با چشم غیر مسلح نيز دیده می‌شود. محور حرکت وضعی آن کاملا با مدار حرکت انتقالی‌اش منطبق است. سفرهای اکتشافی به این سیاره کمتر از ده مأموریت بوده ، که شاخص‌ترین آنها مأموریت وُیجر ۲ بود (این فضاپیما در ژانویه ۱۹۸۶ به اورانوس رسید).

تاريخچه‌ی اورانوس

× افسانه شناسی

   اورانوس نام یکی از اسطوره‌های یونانی است که تجسم آسمان (و بهشت) محسوب شده و پدر کرونوس و پدربزرگ زئوس می‌باشد. وی با گایا (تجسم زمین و مادر اورانوس) همبستر شد و فرزندان متعددی از وی به دنیا آورد. گایا که از این موضوع خسته شده بود ، از کرونوس (یکی از فرزندانش) کمک خواست و آلت تناسلی اورانوس را با داس برید و به دریا افکند. بنابر افسانه‌ای که بین تاریخ‌شناسان مورد اختلاف است ، آفرودیته (الهه عشق) از عطر یا خونی به وجود آمده است که هنگام افکنده شدن آلت تناسلی اورانوس به دریا ، بلند شد.

× کشف

   سیاره‌ی اورانوس قبل از کشف ، به صورت یک ستاره در کاتالوگ جان فلاستمد (در سال ۱۶۹۰) به عنوان ستاره « ۳۴ ثور » ثبت شده بود. اخترشناس فرانسوی ، پیر لمونیر ، این سیاره را در سالهای بين بین ۱۷۵۰ تا ۱۷۶۹ دوازده بار رصد کرده بود؛ ولی توسط ویلیام هرشل و در خانه‌اش (كه اکنون موزه اخترشناسی است) - در شهر بث - در ۱۳ مارس ۱۷۸۱ رصد شد و در ۲۶ آوریل ۱۷۸۱ به عنوان دنباله‌دار گزارش شد. هرشل آن را به عنوان جرمی که در برابر ستارگان اختلاف منظر دارد گزارش داد. او اینگونه در ژورنال نوشت : « در نزدیکی زتا ثور … یا یک سحابی است یا یک دنباله‌دار ». در ۱۷ مارس نوشت : « به دنبال سحابی یا دنباله‌دار به این نتیجه رسیدم که دنباله‌دار است ، زیرا جایش را تغییر می‌دهد. » و حتی هنگامی که این جرم را به عنوان کشف به انجمن سلطنتی گزارش می‌داد باز براین باور بود که دنباله‌دار است و این عقیده را داشت تا زمانی که به طور مطلق اثبات شد که اورانوس یک سیاره است.

   هرشل در ۲۳ آوریل به ستاره‌شناس سلطنتی نویل ماسکلین نگاشت : « من نمی دانم چه باید صدایش کرد؛ شاید بتوان آن را سیاره نامید. »

   اورانوس توسط ویلیام هرشل و در ۱۳ مارس ۱۷۸۱ به عنوان دنباله‌دار کشف شد و نام آن توسط جان بوده پیشنهاد گردید.

× وجه تسمیه

   اورانوس واژه‌ای است یونانی به معنای آسمان ، كه البته خدایگان آسمان نیز در میان یونانیان به همین نام خوانده می‌شد. در زبان غربیان ، از ميان سیارات هشگانه ، اورانوس تنها سیاره‌ای است که نام خود را از افسانه‌های یونانی برگرفته است (نام سيارات ديگر از افسانه‌های رومی گرفته شده است).

خواص فیزیکی

   محور چرخش اورانوس حدود ۹۸ درجه نسبت به صفحه‌ی مدار سیاره به دور خورشید انحراف دارد؛ بنابراین اورانوس بر خلاف سایر سیاره‌ها ، روی محوری تقریبا افقی می‌چرخد. انحراف محور اورانوس تأثیر زیادی بر روی قطب‌های آن گذاشته و باعث می‌شود که هر قطب در يک دوره تناوب مداری که ۸۴ سال زمینی طول می‌کشد ، ۴۲ سال را در روشنایی و ۴۲ سال دیگر را در تاریکی بگذراند. به هر حال ، اورانوس به قدری از خورشید دور است که تفاوت دما در قطب‌ها ، در طول تابستان و زمستان فقط ۲ درجه‌ی سانتیگراد (۳.۶ درجه‌ی فارنهایت) است.

   اورانوس سومین سیاره‌ی بزرگ منظومه شمسی بوده و بزرگی آن ۴ برابر زمین است. دوره تناوب مداری این سیاره ۸۴ سال زمینی بوده و بعد از نپتون و پلوتون ، طولانی‌ترین مدار را دارد.

   جرم اورانوس ۱۴.۵ برابر جرم زمین و یک بیستم جرم مشتری (بزرگترین سیاره منظومه شمسی) می‌باشد. میانگین چگالی اورانوس ۱.۲۷ گرم در هر سانتیمتر مکعب یا ۰.۲۴ چگالی متوسط زمین است (این مقدار معادل ۱.۲۵ برابر چگالی آب می‌باشد). نیروی گرانش این سیاره ۹۰ درصد نیروی گرانش زمین است؛ به این معنا که اگر جسمی در زمین ۱۰۰ گرم وزن داشته باشد ، در اورانوس ۹۰ گرم وزن خواهد داشت. حجم سياره ۵۲ برابر حجم زمین بوده و به دلیل گازی بودن و چرخش سریع ، قطر استوایی آن در حدود ۲ درصد بیشتر از قطر قطبی آن است.

   مشتری معمولا چهارمین شیء درخشان آسمان می‌باشد (بعد از خورشید ، ماه و سياره زهره)؛ البته گهگاهی مريخ درخشان‌تر از مشتری به نظر می‌آید.

   جرم مشتری ۲.۵ بار از مجموع جرم سیارات منظومه شمسی بیشتر است. جرم مشتری ۳۱۸ بار بیش‌تر از جرم زمین می‌باشد و قطر آن ۱۱ برابر قطر زمین است. مشتری می‌تواند ۱۳۰۰ زمین را در خود جای دهد. میانگین فاصله‌ی آن از خورشید در حدود ۷۷۸ میلیون و ۵۰۰ هزار کیلومتر می‌باشد (یعنی بیشتر از ۵ برابر فاصله زمین از خورشید). ستاره‌شناسان با تلسکوپ‌های مستقر در زمین و ماهواره‌هايی که در مدار زمین می‌گردند ، به مطالعه مشتری می‌پردازند. ایالات متحده تاکنون ۶ فضاپیمای بدون سرنشین را به مشتری فرستاده است. در ژوئیه ۱۹۹۴، هنگامی که ۲۱ تکه از دنباله‌دار شومیکر-لوی ۹ با اتمسفر سیاره‌ی مشتری برخورد نمود ، ستاره‌شناسان شاهد رویدادی بسیار تماشايی بودند. این برخورد باعث انفجارهای مهیبی شد که بعضی از آن‌ها قطری بزرگتر از قطر زمین داشت.

حلقه‌ها

   حلقه‌های نپتون در فاصله ۴۰۰۰۰ تا ۶۳۰۰۰ کیلومتری (۲۵۰۰۰ تا ۳۹۰۰۰ مایلی) نپتون گسترده شده‌اند. این حلقه‌ها بسیار تیره هستند. یکی از آنها عریض و سه حلقه‌ی دیگر باریک می‌باشند. نام حلقه‌های آدامز و لووریه از نام دو ستاره‌شناسی که وجود و موقعیت سیاره نپتون را پیش‌بینی کرده بودند ، گرفته شده است. نام حلقه‌ی گاله از نام ستاره‌شناس آلمانی ، یوهان گاله (۱۹۱۰-۱۸۱۲) - که نپتون را کشف نمود - گرفته شده است. کاوشگر فضایی وُیجر ۲ ، انبوهی از مواد حلقوی در حلقه آدامز کشف نمود که ستاره‌شناسان هنوز توضیحی برای وجود آنها نیافته‌اند.

   در مدتی کمتر از ۱۰۰ میلیون سال ، قمر تریتون وارد محدوده‌ی روش نپتون (کوتاهترین فاصله از یک جسم اصلی ، که در آن یک جسم تابع می‌تواند بدون آنکه توسط نیروهای جاذبه متلاشی شود ، دور بزند) خواهد شد. نیروهای کششی می‌توانند قمرهایی را که در این محدوده قرار دارند ، بسته به نوع مواد تشکیل‌دهنده ، متلاشی کنند. احتمال دارد تریتون به سنگریزه‌هایی تبدیل شده و حلقه‌ای زیبا به دور نپتون تشکیل دهد.

   صورت فلکی یا پیکر آسمانی مجموعه‌ای از ستاره‌ها می‌باشد که از زمین به شکل خاصی تشبیه شده و نامگذاری شده است. در واقعیت سه بعدی ، ستارگان یک پیکر آسمانی لزوما به هم نزدیک نیستند و ربطی به هم ندارند؛ و قرار دادن آنها در یک مجموعه صرفا به خاطر نزدیکی ظاهری آنها از دیدگاه زمینی است. دسته‌بندی ظاهری ستارگان به صورت پیکرهای آسمانی از نظر نشانی‌دهی و تهیه نقشه‌های آسان‌فهم آسمان مفید است. مطالعات باستان‌شناسی نشان می‌دهد که نگاره‏های نقاشی شده بر روی دیوارهای غار لاسکو - در جنوب فرانسه - حاوی نشانه‌های نجومی است. گمان می‌رود خوشه ستاره‌ای پروین در کنار خوشه قلائص (صورت فلکی گاو) بر روی این نگاره‌ها نمایش

نگاره سنگی در غار لاسكو

داده شده است. شاید انسان‌های دوران پارینه‌‏سنگی (۳۰٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ سال پیش از میلاد) نخستین کسانی بودند که چهار جهت اصلی را تشخیص دادند. در اواخر دوره پارینه‌سنگی (۲۰٬۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰ سال پیش از میلاد) در فرانسه هنر ساخت ابزارهای سنگی به اوج خود رسید و در آن هنگام اندیشه نخستین صورت‌های فلکی پایه‌گذاری شد. این را در آثار باقیماندهٔ نقش‌های درون غارهای این دوران می‌توان یافت. در دره میرملاس و همیان در شمال کوهدشت لرستان نیز پناهگاه‌هایی از این دوران وجود دارند. در این پناهگاه‌ها نقش‌های رنگ‌دار زیادی است. حدود ۱۶٬۰۰۰ تا ۸٬۰۰۰ سال پیش از میلاد ، کم‌کم اسامی گروه‌های ستاره‌ای (صورت فلکی) به سه دسته‌ی نمادین تغییر کرد. دنیای پایینی ، میانی و بالایی. حدود ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از میلاد ، عصر یخبندان در اروپا به پایان رسید. با گرم شدن زمين ، علفزارها و دشت‌های اروپا جای خود را به جنگل‌ها دادند و دوران نوسنگی آغاز شد. در این دوره ، انسان‌ها به جای شکار و جمع‌آوری غذا به کشاورزی و تولید غذا می‌پرداختند. از این رو نیاز آن‌ها به وضعیت آب و هوا ، و دانستن فصل‌ها بیشتر شد. به این ترتیب به مسیر سالانه خورشید در آسمان توجه بیشتری کردند. می‌توان گفت حدود ۵٬۶۰۰ سال پیش از میلاد ، چهار صورت ‏فلکی در آسمان شکل گرفته بودند : دو پیکر ، سنبله ، قوس و ماهی. اين چهار صورت فلكی نمایانگر نقاط اعتدال و انقلاب‌های آن زمان بودند و مبنای صورت‌های فلکی منطقةالبروجی امروزی شدند.

۸۸ صورت فلکی امروزی

   آبمار - آتشدان - ارابه‌ران - اژدها - اسب بالدار - اسب کوچک - اسکنه - آفتاب‌پرست - بادبان - بزغاله - برساووش - بره - پیاله - پیکان - تاج جنوبی - تاج شمالی - تازی‌ها - ترازو - تک‌شاخ - تلسکوپ - تلمبه - تور - توکان - جوی - چلپاسه - چلیپا - خرچنگ - خرس بزرگ - خرس کوچک - خرگوش - درنا - دلفین - دلو - دو پرگار - دو پیکر - دوشیزه - ذات‌الکرسی - روباهک - زانوزده - زرافه - زن برزنجیر - ساعت - سپر - سکستان - سگ بزرگ - سگ کوچک - سنگ‌تراش - سه‌پایه - سه‌سو - سیاه‌گوش - سیمرغ - شاه‌تخته - شکارچی - شلیاق - شیر - شیر کوچک - طاووس - عقاب - قطب‌نما - قنطورس - قیفاووس - کبوتر - کژدم - کشتیدم - کلاغ - کمان - کوره - کوهمیز - گاو - گاوران - گرگ - گونیا - گیسو - مار - مار باریک - مارافسای - ماکیان - ماهی - ماهی پرنده - ماهی جنوب - ماهی زرین - مثلث جنوبی - مرغ بهشتی - مگس جنوبی - میکروسکوپ - نهنگ - هشتک - هندی

پیکرهای دوازده‌گانه

   بروج فلکی دوازده گانه به ترتیب (از فروردین تا اسفند) به صورت زير می‌باشند :

• نامهای فارسی : گوسفند (بره) - گاو - دو پیکر (زُروان) - خرچنگ (چنگار) - شیر (شیر اختر) - آناهیتا (دوشیزه یا خوشه) - ترازو - کژدم (گزدم) - کمان (کماندار ، آرش یا آرش گمانگیر) - کُریشک (بزغاله ، بز یا بز دريايی) - بُرز (آبکش) - دو ماهی (ماهی).

• نامهای عربی : حمل - ثور - جوزا (توأمان) - سرطان - أسد - سنبلة (عذراء) - میزان - عقرب - قوس (رامی) - جدی - دلو (ساکب الماء) - حوت (سمکة الشمالیة).

صورت فلكی دب اکبر

   بدون شک يکی از مشهورترين مجموعه ستاره‌های درون آسمان ، هفت ستاره‌ی صورت فلكی دب اکبر (Ursa Major) هستند ، که با هم دُم و قسمت پايين‌تنه‌ی يک خرس را تشکيل می‌دهند (بقيه اين خرس توسط ستاره‌های کم نورتر کامل می‌شود). دب اکبر سومین صورت فلکی بزرگ آسمان است. در اسطوره‌های یونان خرس بزرگ دارای دو شخصیت است : یکی به عنوان معشوقه‌ی Zeus و Adrasteia که Callisto نام داشت و دیگری به عنوان درختی که از زیوس - در هنگام کودکی - نگهداری کرد. داستان‌های بسیاری در مورد چگونگی تبدیل شدن Callisto به خرس بزرگ وجود دارد که ما به یکی از آنها می‌پردازیم. معمولا Callisto را دختر شاه آرکاد (قسمتی در یونان) - که Lycaon نام داشت - می‌دانند؛ ولی در یک داستان دیگر او را دختر پسر این شاه (Ceteus) می‌دانند. در این نسخه او Ceteus، صورت فلکی هرکول است ، که زانو زده و دست خود را به سمت خدا دراز کرده و به او التماس می‌کند تا دخترش را به خرس تبديل كند. Callisto عضو و پیرو الهه‌ی ماه و شکار (Artemis) شد. او مانند Artemis لباس می‌پوشید و موهای خود را می‌بست ، و خیلی زود به عنوان شکارچی محبوب و همراه Artemis شناخته شد. او قسم پاکدامنی و نجابت را برای Artemis خورد. یک روز وقتی Callisto در بیشه ، زیر سایه یک درخت دراز کشیده بود ، زیوس تغییر شکل داد و به او نزدیک شد. زیوس خود را به شکل Artemis درآورد و Callisto را بغل کرد. قبل از اینکه دختر از وحشت کاری انجام دهد ، خود را به شکل واقعی برگرداند و به او تجاوز کرد.

   یک روز گرم وقتی که گروه شکار به نزدیکی رودی رسیدند ، تصمیم به شکار گرفتند و Artemis لباس‌هایش را درآورد و بقیه را به رودخانه راهنمایی کرد. Callisto نيز در کمال بی‌میلی لباس‌هایش را درآورد و شکم برآمده‌ی او - که نشانه حاملگی بود - نمایان شد. Artemis او را رسوا کرد و از گروه خود اخراج کرد. بدترین زمان موقعی بود که او پسری به نام Arcas به دنیا آورد. هرا (Hera) ، همسر زیوس ، که شوهر خود را می‌شناخت و این مسأله را فهمیده بود تصمیم گرفت که انتقام بگیرد. هرا موهای Callisto را گرفت و روی زمین کشید. بعد از آن ، روی دست‌ها و پاهای Callisto ، موهای سیاه شروع به جوانه زدن کرد و دست‌ها و پاهای او به شکل پنجه درآمدند و در آخر به شکل یک خرس درآمد. برای ۱۵ سال او در جنگل زندگی کرد (او به شکل خرس بود ولی مغز انسان داشت). روزی گروهی را مشغول شکار دید و پسر خود Arcas را بین آنها تشخیص داد. او سعی کرد به پسرش نزدیک شود ولی Arcas ترسید و سعی کرد که خرس را متواری کند ولی در همان هنگام زیوس یک گردباد فرستاد که هر دوی آنها را به آسمان برد (Callisto را به دب اکبر و Arcas را به صورت فلکی Boötes تبدیل کرد).

صورت فلكی اریون

   اريون (Orion) يکی از شناخته شده‌ترين صورت‌های فلکی است. حتی کسانی که ستــاره‌شناس نيستند به راحتی می‌تواننــد آن را پيــدا کنند. طبق افســـانه‌ی ihd یونــانی ، اریون پسر Poseidon (خدای دريا) و Euryale (دختر شاه Crete) بود. خدای دريا به او قدرت داد تا بتواند بر روی آب راه برود. در اديسه‌ی هومر او را يک شکارچی بزرگ - که با يک چماق برنزی مسلح است - توصيف کرده است. در آسمان دو صورت فلکی سگ بزرگ و سگ کوجک (Canis Major & Canis Minor) او را تعقيب می‌کنند. در جزيره‌ی Chios ، اريون سعی در عشق‌بازی با Merope (دختر شاه Oenopion) داشت ، ولی موفق نشد. يک شب وقتی که Merope شراب نوشيده بود سعی کرد که او را بدزدد. برای تنبيه او شاه دستور داد که چشمهای او را در بياورند و او را از جزيره بيـــرون کنند. او به سمت شمــال به طرف جزيـــره‌ی Lemnos به راه افتـــاد و در آن جزيــره ، Hephaestus يکی از دستيارهای خود (Cedalion) را به او داد تا نقش چشــم او را بازی کند. او به طـــرف شرق - جايی که خورشيد طلوع می‌کند - حرکت کرد ، به اميد اينکه طبق گفته یکی از خدایان ، چشمهای او شفا پيدا کند؛ كه البتــه با طلوع خورشيد چشمهای او به طرز معجزه‌آسايی خوب شد. اریون با ستـــاره‌های Pleiades (خوشه پروین) که در صورت فلکی گاو نر قرار دارند مرتبط است.Pleiades هفت خواهر بودند که دختر Atlas و Pleione می‌باشند. طبق یک داستان ، اریون عاشق Pleiades شد و آنها را تعقیب کرد. زیوس آنها را دزدید و در آسمان قرار داد (جایی که هر شب اریون به دنبال آنهاست).

   داستان مرگ اریون بسيار متضاد هست. Aratus , Eratosthenes و Hyginus عقیده داشتند که عقرب در این داستان نقشی داشته است. روزی اریون لاف زد که بزرگ‌ترین شکارچی است و این خبــر به گــوش خـــدای شــکار (Artemis) و مادر الهه‌ی شکار (Leto) رسید. او می‌گفت که می‌تواند هر غولی را بر روی زمین بکشد. از این حرف ، زمین شروع به لرزیدن کرد و شکافی در زمین ظاهر شد و از این شکاف يک عقرب (صورت فلکی Scorpius و یا کژدم) بیرون آمد و اریون را نیش زد. ولی طبق گفته Aratus ، اریون سعی داشت الهه ماه و شکار را بدزدد و این الهه باعث لرزش زمین و بیرون آمدن عقرب شد. طبق گفته Ovid ، اریون هنگام نجات Leto از دست این عقرب کشته شد. در این داستان‌ها اریون و عقرب در دو حهت مخالف در آسمان قرار دارند و زمانی که عقرب در شرق طلوع می‌کند ، اریون به غرب فرار می‌کند. اریون بیچاره هنوز از گزیده شدن توسط عقرب می‌ترسد.

آیا می‌توان در یک شب ، تمام صورت‌های فلکی را مشاهده کرد؟

   جواب اين سؤال منفی است؛ زيرا :

   ۱- به دلیل نور شدید خورشید ، تعدادی از آنها در روشنایی روز قرار گرفته و قابل مشاهده نمی‌باشند. برای دیدن این صورت‌های فلكی باید چند ماه صبر کرد ، تا در نتیجه‌ی چرخش زمين به دور خورشید ، خورشيد از آن منطقه‌ی آسمان دور شود.

   ۲- در هر لحظه تنها نیمی از کره‌ی آسمان در بالای افق قرار دارد؛ یعنی در هر لحظه نیمی از ۸۸ صورت فلکی قابل مشاهده هستند. بعد از گذشت هر ساعتی بعداز غروب خورشید ، در سمت شرق صورت‌های فلکی جدید ظاهر می‌شوند و صورت‌های فلکی دیگری هم در سمت غرب غروب کرده و ناپدید می‌شوند؛ و این داستان ادامه دارد تا زمان طلوع خورشید در شرق آسمان (البته این مسأله در مورد صورت‌های فلکی حول قطبی مصداق ندارد).

   ۳- با توجه به مکان شما در روی کره زمین همواره تعداد مشخصی صورت فلکی قابل مشاهده است و هر چقدر هم صبر کنید نمی‌توانید تعدادی را ببینید. یعنی بعضی از صورت‌های فلکی از افق مکان شما هرگز طلوع و غروب نمی‌کنند. برای دیدن این صورت‌های فلکی باید به مناطق جنوبی‌تر کره زمین - برای مثال : منطقه استوا - سفر کنید. برای مشخص کردن آن دسته از صورت‌های فلکی که از منطقه شما قابل مشاهده نیستند (اگر در نیمکره شمالی زمین ساکن هستید) عرض جغرافیایی محلتان را از عدد ۹۰ کم کنید. ستاره‌هایی که میل آنها از این مقدار منفی‌تر (کوچک‌تر) است ، از مکان شما قابل مشاهده نخواهند بود. بدین طریق به کمک یک نقشه‌ی ستاره‌ای کل آسمان می‌توانید نام صورت‌های فلکی غیر قابل مشاهده از مکانتان را پیدا کنید.

سياره كوتوله اريس

   سیاره كوتوله تعبیری است که در سال ۲۰۰۶ ميلادی ، اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی - که مرجع رسمی برای نو آوردن زبان‌زدها و واژه‌های مربوط به اخترشناسی است - به هر جرم آسمانی داده ، كه در منظومه شمسی واقع بوده و دارای ۴ ویژگی زیر است :

   ۱- در مداری مخصوص به دور خورشيد می‌گردد.

   ۲- دارای جرمی است که به آن توان گرانشی می‌دهد و باعث می‌شود كه شکل نسبتا گرد و همسان داشته باشد.

   ۳- اجرامی را که در همسایگی مدارش هستند ، تمیز نکرده است.

   ۴- قمر یک سیاره‌ی ديگر نیست.

   به اين ترتيب پلوتو ، سدنا و زنا (كه حالا ديگر اريس خوانده می‌شود) جزء سيارات كوتوله محسوب می‌شوند و قرار بر آن است كه پلوتو و ساير اجرام نسبتا بزرگ در كمربند كوئيپر ، از اين پس وارد فهرست سياره‌ها نشوند؛ بنابراين فهرست سيارات منظومه شمسی تثبيت شده و به هشت سياره تقليل يافته است.

ليست سيارات كوتوله در منظومه شمسی

   شاید در آینده انجمن جهانی اخترشناسی ، سدنا را یک سياره كوتوله به شمار آورد. هم اکنون سدنا یک نمایندهٔ افزوده شده به گروه سيارات كوتوله است.

   سدنا در فرهنگ اسكيمو به معنای « الهه درياها » می‌باشد.

مدار سدنا

   سدنا مداری غیر عادی دارد ، که اوج آن بارها دورتر از بیرونی‌ترین مرز کمربند کویپر است. فاصله‌ی این جرم فرانپتونی از خورشید ، بیش از دو برابر فاصله‌ی پلوتون از خورشید است (تاکنون تصور می‌شد كه پلوتون دورافتاده‌ترین سیاره‌ی منظومه شمسی می‌باشد). جرم سدنا حداقل به اندازه پلوتون است. فاصله متوسط سیاره نپتون و پلوتون از خورشید ، به ترتیب ۳۰.۱ و ۳۹.۵ برابر فاصله‌ی متوسط زمين از خورشید بوده ، که خود به بیش از ۱۵۰ میلیون کیلومتر می‌رسد و آن را یک واحد اخترشناسی (AU) می‌نامند. سدنا ده هزار و پانصد سال ، يک بار گردش در مدار خود را تكميل می‌كند. این سياره بزرگترین جرم آسمانی است که از زمان اکتشاف نپتون - در سال ۱۸۴۶ - در مدار خورشید کشف می‌شود. هنوز جزئیات کاملی در مورد این جرم آسمانی در دست نیست؛ اما مشخص شده است که در مداری نامتعارف گردش می‌کند و فاصله آن با خورشید هرگز کمتر از فاصله نپتون با مرکز منظومه شمسی نمی‌شود و بخش اعظم مدار آن در فاصله‌ای دورتر از سیاره پلوتون قرار دارد.

جنس و اندازه

   به گفته اخترشناسان ، کمابیش مشخص است که سياره سدنا از یخ و توده‌های سنگ تشکیل یافته است. به دلیل خاصیت این جرم در انعکاس نور ، اندازه‌گیری آن با خطای قابل توجهی همراه بوده و هنوز ابعاد واقعی آن مشخص نشده است.

دما

   تصور می‌شود كه سدنا سردترين جرم منظومه شمسی باشد ، به طوری كه درجه حرارت آن هرگز از ۲۴۰- درجه سلسيوس تجاوز نمی‌كند.

   نپتون از لحاظ اندازه و ساختار شبیه به سیاره‌ی همسایه‌اش ، اورانوس ، می‌باشد. جو آن به خاطر وجود مقادير زيادی گاز متان ، آبی رنگ و درخشان است. شکل‌های ابر مانند متعدی روی اين سیاره وجود دارند ، که مهمترین آنها لکه سیاه بزرگ نام دارد؛ این لکه ، مجموعه طوفانی عظیمی به بزرگی کره زمین است.

   قطر نپتون در منطقه استوایی ۴۹،۵۲۸ کیلومتر (تقریبا ۴ برابر قطر زمین) است. این سیاره ۱۷ برابر سياره زمين وزن دارد ، اما چگالی آن از چگالی زمین کمتر است.

   نپتون ۱۳ قمر و چندین حلقه دارد. اين سياره در مداری بیضی شکل به دور خورشيد در گردش است. میانگین فاصله‌ی آن از خورشید حدود ۴،۴۹۵،۰۶۰،۰۰۰ کیلومتر می‌باشد. یک سال در این سیاره ، معادل ۱۶۵ سال زمینی است. نپتون علاوه بر گردش مداری ، دارای گردش وضعی - حول محور فرضی عمودی خود - نیز می‌باشد. زاویه‌ی انحراف محور این سیاره ۲۸ درجه است. یک دور گردش وضعی این سیاره ، در مدت زمان ۱۶ ساعت و ۷ دقیقه انجام می‌گیرد.

   سیاره نپتون ، در بین سال‌های ۱۷۹۰ تا ۱۸۴۰ ميلادی ، بر اثر اختلالاتی که در مدار اورانوس مشاهده گرديد ، كشف شد.

ویژگی‌ها

   سیاره نپتون را معمولا به رنگ آبی می‌شناسند؛ رنگ آبی سياره به اين دليل است که گاز متان موجود در جو ، رنگ سرخ را جذب کرده و آبی حاصل از طیف نوری خورشید را باز می‌تاباند.

   اين سياره از نظر ساختاری بسیار شبیه به سایر سیارات گازی - به خصوص اورانوس - است . تفاوتی که در ساختار سیاراتی مانند اورانوس و نپتون دیده می‌شود ، عدم حضور هیدروژن فلزی مایع است ، که در عوض آن به یک ساختار متراکم آب‌مانندی در اطراف هسته می‌رسیم. لایه‌ی بیرونی‌تر نپتون متشکل از هیدروژن ملکولی مایع و هلیوم مایع است.

   اتمسفر و جو نپتون آبی رنگ است و درصد بازتابش بالايی دارد ، که حاکی از وجود یک جو غلیظ است. بر طبق تحقیقات ، حضور مقادیری متان نیز در این سیاره تأیید شده است. به طور كلی ترکیبات جو این سیاره به مانند سایر سیارات غول‌پیکر گازی شامل ۸۰ تا ۸۵ درصد هیدروژن و ۱۵ تا ۱۹ درصد هلیوم می‌باشد.

   تقریبا ۱۶۵ سال طول می‌کشد تا نپتون یک بار به دور خورشید بگردد. بنابراین از زمان کشف آن (در سال ۱۸۶۴) تاکنون (سال ۲۰۱۱) تقريبا یک بار به دور خورشید گشته است.

   دوره تناوب چرخشی نپتون ۱۷ ساعت و ۵۰ دقیقه است. سرعت گریز از جاذبه‌ی آن نیز چیزی در حدود ۲۳ کیلومتر بر ثانیه می‌باشد. اين سياره دارای دو قمر بزرگ به نامهای نيراید و تریتون بوده و تعداد بسیار زیادی قمرکوچک دارد.

   پیش از این انتظار می‌رفت که نپتون از نظر جوی آرامتر از اورانوس باشد ، ولی وُیجر ۲ نشان داد که بادهای نپتون بسیار بسیار شدید هستند؛ سرعت این بادها به ۶۴۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد.

   زُحَل يا كيوان پس از مشتری ، دومین سیاره‌ی بزرگ منظومه شمسی ماست و بر اساس فاصله از خورشيد ششمین سیاره می‌باشد. زحل یک گلوله‌ی گازی غول‌پیکر است و چگالی‌اش بسیار کم می‌باشد ، به طوری که اگر در آب بیافتد روی آب شناور می‌ماند. یک روز کامل در زحل برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه در زمین می‌باشد ، ولی یک سال آن ۲۹.۵ برابر سال زمینی است. از آنجایی که مدار استوایی زحل تقریبا همانند زمين در ۲۷ درجه می‌باشد ، تغییرات زاویه‌ی سیاره نسبت به خورشید شبیه به زمین بوده و همانند زمين دارای چهار فصل است. جنس اين سیاره همانند مشتری از گاز بوده و بیشترین گازی که در جو آن موجود است هیدروژن می‌باشد (در جو زحل مقداری کمی هم هلیوم و متان وجود دارد). جرم حجمی سیاره زحل از آب کمتر بوده و از این لحاظ در نوع خود در میان دیگر سیارات منظومه شمسی یگانه می‌باشد. سرعت حرکت آن به دور خود  بسيار زياد بوده و به همين دليل در قطب‌های آن نوعی حالت تختی مشاهده می‌شود.

   در آسمان شب زمین ، زحل به دلیل اندازه بزرگش ، دارای جوی درخشان است. زیبایی زحل به خاطر نوارهای روشن حلقه‌های اطراف و نیز به خاطر قمرهای زیادش است.

   زحل از جنبه‌های زیادی شبیه مشتری است ، جز اینکه در اطراف آن چندین حلقه شگفت‌انگیز وجود دارد. جرم زحل ، صد برابر جرم زمین است.

ویژگی‌های فیزیکی

   زحل شباهت قابل توجهی به مشتری دارد ، ولی کمی کوچکتر بوده و جرمی کمتر از جرم مشتری دارد. اين سياره کمترین چگالی حجمی را نسبت به ديگر سیارات منظومه دارد. ساختار جو آن با کمربندهایی که به موازات استوا امتداد دارند ، همانند است. آشفتگی‌های کمربندهای زحل خیلی کمتر از مشتری است (تاکنون از روی زمین فقط ۱۰ لکه مشاهده شده‌اند). جو زحل ترکیب خیلی مشابهی با جو مشتری دارد. تاکنون متان (CH4) ، آمونیــاک (NH3) ، اتان (C2H6) ، فسفیـــن (PH3) ، استیلن (C2H2) ، متیـــل استیل (C3H4) ، پروپان (C3H8) و هیدروژن مولکولی (H2) در جو زحل آشکار شده است.

   ابرهای زحل خیلی کم رنگ‌تر از ابرهای مشتری به نظر می‌رسند ، چون دمای زحل کمتر از دمای مشتری است. ابرهای زحل در لایه پایین‌تر جو سياره قرار می‌گیرند. درون زحل احتمالا ترکیب مشتری را دارد. تخمین‌های نظری مقادیر حدود ۷۴% هیدروژن ، ۲۴% هلیوم و ۲% عناصر سنگین‌تر را پیشنهاد می‌کند. این ترکیب تقریبا مشابه ترکیبات خورشید است. زحل ممکن است یک هسته‌ی سنگین کوچک به قطر ۲۰ هزار کیلومتر و جرمی معادل ۲۰Mφ را داشته باشد.

   بهرام یا مریخ بر اساس فاصله از خورشيد ، چهارمین سیاره در منظومه خورشيدی است که در مداری طویل‌تر از زمين و با سرعتی کمتر از زمین حرکت می‌کند. هر بار چرخش مريخ به دور خورشید ، ۶۸۷ روز زمینی طول می‌کشد (شب و روز کمی طولانی‌تر از کره زمین دارد).

   بزرگی مريخ حدودا نصف زمین است و قطر آن ۶۷۹۰ کیلومتر می‌باشد (مقایسه کنید با قطر زمین : ۱۲۷۵۶ کیلومتر).

   جو سياره مريخ سرخ فام است و در آسمان شب از زمین نیز سرخی آن دیده می‌شود. اين سياره دارای دو قمر کوچک به نامهای فوبوس و دِیموس می‌باشد که شکلی نامنظم دارند. این دو قمر احتمالا شهاب‌سنگ‌هایی هستند که در مدار مريخ به دام افتاده‌اند. اگر شخصی در کره مریخ باشد مشاهده خواهد کرد که فوبوس ، در یک روز ، سه بار طلوع و غروب می‌کند. دیموس نصف فوبوس بوده و چنانچه از مریخ به آن نگاه کنیم شبیه به یک ستاره خواهد بود تا یک قمر.

   مساحت سطح مريخ برابر با مساحت خشکی‌های روی زمین است. اين سياره همانند زمین ، یخ‌های قطبی ، دره‌های عمیق ، کوه ، غبار ، طوفان و ... دارد. در دشت‌های آن مانند كره ماه ، گودال‌هایی حاصل از برخورد سنگ‌های آسمانی دیده می‌شود. با وجود اندازه کوچکش ، بلندترین قله‌ی منظومه شمسی یعنی کوه المپوس و بزرگترین دره‌ی منظومه شمسی در این سیاره پیدا شده است. فرسوده بودن بیشتر دهانه‌های برخوردی سیاره مريخ ، نشان دهندهٔ فعالیت‌های زیاد زمین‌شناختی در این سیاره است.

   روزهای مريخ ۲۴ ساعت و ۳۷ دقیقه طول می‌کشد. از آن‌جا که محور اين سیاره همانند زمین ۲۴ درجه کج است ، در این سیاره نیز فصل‌های سال وجود دارند؛ اما هر سال مريخی تقریبا دو برابر سال زمینی (یعنی ۶۷۸ روز زمينی) طول می‌کشد.

ویژگی‌های فیزیکی

   مریخ شعاعی در حدود نصف شعاع زمین داشته و نيز از زمین کم چگال تر است (حجمی برابر ۱۵٪ و جرمی برابر ۱۱٪ زمین دارد). مساحت سطح آن تنها اندکی کمتر از مجموع سطوح خشکی‌های زمین است. مریخ نسبت به عطارد بزرگتر و دارای جرم بیشتر بوده و در نتیجه چگال‌تر است. این موضوع سبب شده است نیروی گرانش بیشتری در سطح عطارد وجود داشته باشد.

   مریخ از نظر اندازه ، جرم و جاذبه سطح ، حالتی بین زمین و ماه دارد؛ کره ماه قطری برابر نصف قطر مریخ دارد ، در حالی که قطر زمین دو برابر قطر مریخ است. زمین دارای جرمی در حدود ده برابر جرم مریخ است ، در حالیکه جرم ماه ده برابر کمتر از مریخ است.

اشکال سطحی مریخ از فاصله دور

   چون یک ستاره‌شناس بایستی از میان جو ، سیمای مریخ را نظاره کند ، معمولا سیمای مذکور به وضوح دیده نمی‌شود. یک تلسکوپ کوچک ، ویژگی‌های اصلی سطح ، کلاهک‌های قطبی سفید ، نواحی نارنجی متمایل به قرمز و سطوح تاریک‌تر را نشان می‌دهد. اشکال سطحی قابل رؤیت روی مریخ ، در مقابل رنگ نارنجی متمایل به قرمز بقیه سطح ، ظاهرا سطوح خاکستری متمایل به سبز تیره هستند. این سبزی تولید شده ناشی از خطای بینایی است که تباین بین سطوح نورانی و تاریک منشأ آن هستند.

   نواحی تاریک واقعا سبز نیستند؛ آنها در واقع قرمز با شدت خیلی زیاد و در ناحیه قرمز طیف می‌باشند. نواحی نارنجی و زرد قهوه‌ای تقریبا ۷۰ درصد سطح مریخ را تشکیل می‌دهند. آنها ظاهری متمایل به قرمز را به مریخ می‌دهند.

   توجه : امروزه انجمن جهانی اخترشناسی ، پلوتو و سدنا را جزء سيارات كوتوله به حساب می‌آورد.

گونه‌های کهکشان از لحاظ ریخت‌شناسی

   ۱- کهکشان نامنظم يا بی‌قاعده

   کهکشان‌های ناهمگون یا بی‌قائده هیچ شکل یا ساختار سامان‌بندی شده‌ای ندارند. آنها دارای جرم بیشتری از کهکشان‌های دیگر هستند و بیشتر ستاره‌های موجود در آنها دارای طول عمر کم و درخشان می‌باشند. با وجود اینکه بسیاری از کهکشان‌های ناهمگون در بر گیرنده‌ی نواحی تابان گازی هستند که ستاره‌ها در آنها ساخته می‌شوند ، اما بیشتر گاز میان ستاره‌ای کهکشان‌ها بایستی فشرده شود تا ستاره‌های تازه‌ای بسازند. نزدیک به پنج درصد از هزار کهکشان درخشان را کهکشان‌های ناهمگون تشکیل می‌دهند؛ این در حالی است که یک چهارم كل کهکشان‌های شناخته شده ، کهکشان‌های ناهمگون هستند.

   ۲- کهکشان مارپیچی

   کهکشان‌های مارپیچی دارای بازوهایی هستند که شکلی مارپیچی در پیرامون برآمدگی میانه‌ای یا هسته ، قـُرصی ایجاد می‌کنند ، که چرخش هسته با چرخش بازوهای آن همراه می‌شود. جوان‌ترین ستاره‌های کهکشان‌های مارپیچی در بازوهای کم توده یافت می‌شوند و ستاره‌های کهن بیشتر در هسته‌ی فشرده جای دارند. کهن‌ترین ستاره‌ها در هاله‌های کروی پراکنده جای دارند و پیرامون قـُرص کهکشانی را فرا گرفته‌اند. این بازوها همچنین دارای غبار و گاز فراوانی هستند که منجر به ساخته شدن ستاره‌های تازه می‌شود.

   ۳- کهکشان مارپیچی میله‌ای

   یک کهکشان مارپیچی میله‌ای دارای یک هسته برآمدگی میانه‌ای کشیده شده و میله‌ای شکل است. همزمان با چرخش هسته ، این طور به نظر می‌رسد که در هر سوی هسته یک بازو نیز می‌چرخد. برخی ستاره‌شناسان بر این باورند که کهکشان راه شیری نیز یک کهکشان مارپیچی میله‌ای است. شکل کهکشان‌های مارپیچی و کهکشان‌های مارپیچی میله‌ای ، از کهکشان‌های با برآمدگی‌های میانه‌ای بزرگ با بازوهای نه چندان به هم پیوسته تا کهکشاهای با برآمدگی‌های مرکزی کوچک و بازوهای آزاد متغیر است. اگر چه کهکشان‌های مارپیچی و مارپیچی میله‌ای پیش از این به عنوان دو گونه کهکشان جدا دسته‌بندی می‌شدند ، ولی امروزه ستاره‌شناسان آنها را همانند می‌دانند.

   ۴- کهکشان بیضوی

   کهکشان‌های بیضوی از دید شکل ، از شکل بیضی‌گون (شبیه توپ راگبی) تا شکل کروی متغیر هستند و اشکالی میان این دو نیز یافت می‌شوند. برعكس کهکشان‌های دیگر که نوری آبی از ستاره‌های فروزان و کم عمر منعکس می‌کنند ، کهکشان‌های بیضوی زرد رنگ دیده می‌شوند. علت این امر توقف ساخته شدن ستاره‌ها در این کهکشان‌ها می‌باشد. البته هنوز هم کمابیش از آنها ستاره‌های غول‌پيكر سرخ رنگ ، که دارای طول عمر زیادی هستند ، به دست می‌آید.

ریشه‌شناسی واژه‌ی کهکشان (Galaxy)

   کلمه galaxy از کلمه‌ی يونانی galaktikos یا kyklos یا galaxias گرفته شده است و معنای آن راه منحنی شکل شیری رنگ است. این دگرگونی به دلیل ظاهر دیده شده‌ی کهکشان راه شیری در آسمان است. این ریشه‌شناسی واژه از یک افسانه کهن یونانی گرفته شده است. هنگامی که زئوس پسر نوزاد هرکول را ، که به وسیله یک بانوی فناپذیر زاده شده بود ، در میان سینه‌های همسرش (که هرا نام داشت) قرار داد تا او شیر خدایی را بنوشد و درپایان فناناپذیر شود ، پس از اینکه هرا ازخواب بیدار می‌شود نوزادی را می‌بیند که در حال نوشیدن شیر است؛ زن نیز از ترس ، کودک را از سینه‌اش به دور دست پرت می‌کند و فواره‌ای از شیر به آسمان پاشیده می‌شود ، که سرانجام نوار شیری رنگ و درخشانی پدید می‌آید ، که ما امروزه به آن راه شیری می‌گوییم. در ادبیات واژه Galaxy با حــــرف G بزرگ تعبیر کهکشان راه شیری است ، تا کهکشان ما را از میلیـــاردها کهکشـــان دیگر جدا کند. عبـــارت راه شیری (Milky Way) نخستین بار در مجموعه شعری به نام خانه شهرت (در سال 1380 میلادی) به دست یک شاعر انگلیسی به نام Chaucer به کار برده شد. هنگامی که ویلیام هرسچل مبادرت به فهرست کردن اجرام آسمانی کرد ، او از عبارت ابر مارپیچی برای کهکشان ام-31 بهره برد. این اجرام بعدها تحت عنوان « ممالک بیکران هزارگونه ستارگان » تعبیر شدند و زمانی كه فاصله نجومی و باورنکردنی این اجرام درخشان آسکار شد لقب « جزائر کائنات » به آنها داده شد. البته چون کائنات به همه جهان هستی (عالَم) و همگی اجرامی که در آن جای دارند گفته می‌شود و همچنین همگی این کائنات شناخته نشده‌اند ، لذا عبارت جزائر کائنات به کهکشان تغییر نام داد.

كهكشان چيست؟

   کهکشان‌ها سامانه‌هایی بزرگ و با اندازه و مرزی مشخص هستند ، که از ستاره‌ها ، بقایای ستاره‌نماها (شبه ستاره‌ها) ، ماده تاریک ، گازها و گرد غبارهای میان ستاره‌ای ، که با نیروهای گرانشی به گرد هم آمده‌اند ، تشکیل یافته‌اند. کوچکترین کهکشان‌ها دارای پهنایی برابر با چند صد سال نوری ، شامل نزدیک به ۱۰۰۰۰۰ میلیارد ستاره هستند. بزرگترین کهکشان‌ها تا ۳ میلیون سال نوری پهنا دارند و شامل بیش از ۱۰۰۰ میلیارد ستاره هستند. ماده تاریک در اخترشناسی و کیهان‌شناسی ، ماده‌ای فرضی است ، که چون از خود شید (نور يا امواج الکترومغناطیسی) گسيل نمی‌کند ، نمی‌توان آن را مستقیما دید ، اما از اثرات گرانشی موجود بر روی اجسام مرئی (همانند ستاره‌ها و کهکشان‌ها) می‌توان به وجود آنها پی برد. درک و تجسم ماده تاریک آسان نیست ، اما در دانش ستاره‌شناسی حائز اهمیت است.

   سیاره ناهيد ، فاقد قمر است و از بسیاری جهات (مانند اندازه ، جرم ، جاذبه و ترکیبات ساختاری) به زمین شباهت دارد و به همین دلیل به آن لقب خواهر زمین را داده‌اند. این سیاره را جزو سیاره‌های زمین‌مانند و متراکم طبقه‌بندی کرده‌اند ، که دارای آتشفشان‌های فعال ، ناهیدلرزه و کوهواره است. زمان لازم برای یک بار گردش این سیاره به دور خورشید ۲۲۵ روز زمینی می‌باشد.

   تفاوت بزرگ ناهيد با زمین ، جو آن است ، که بیشتر آن را دی‌اکسید کربن تشکیل داده و در ابرهای فوقانی آن قطرات ریز اسید سولفوریک وجود دارد. وجود دی‌اکسیدکربن در جو این سیاره دمای آن را به مقدار بسیار چشمگیری افزایش داده است (۴۶۴ درجه سانتیگراد نزدیک سطح سیاره).

   نور آفتاب پس از نفوذ در جو این سیاره و جذب شدن توسط سطح آن ، به صورت گرما از سطح بازتاب داده می‌شود ، اما انبوه دی‌اکسید کربن در جو ناهید ، این گرمای بازتابیده را به دام انداخته و از رها شدن آن در فضا جلوگیری می‌کند. این جذب اضافی گرما - که به پدیده گلخانه‌ای معروف است - میانگین گرمای ناهید را بیشتر از هر سیاره دیگری در سامانه خورشیدی بالا برده است ، به طوری که این حرارت برای ذوب کردن فلز سرب کافیست. از اینرو پیدایش زندگی در این سیاره ، غیر ممکن است. « چنگ‌زن » نام ادبی ناهید است.

پارک جنگلی جیگوکودانی یین- کؤین در کوه های مرتفع ناگان در ارتفاعات ژاپن واقع شده است. پارک جنگلی جیگوکودانی در سال 1964 افتتاح شده است. و مشهورترین میمون های برفی دنیا را شامل می شود.

این پارک در مرکز ژاپن، در دره ی رودخانه ی یوکویو، در یک محیط خشن واقع شده ولی این میمون ها آنجا را بسیار دوست دارند و از آنجا نهایت لذت را می برند.

بیشتر میمون هایی که ما تا به حال دیده ایم دوست دارند که در جنگل از درختها بالا بروند و از شاخه ای به شاخه دیگر بپرند ولی اگر به این تصاویر  نگاه کنید متوجه می شوید که میمون های برفی ِ ژاپنی از هیچ چیز به اندازه حمام آب گرم لذت نمیبرند!

آنها بر خلاف سایر میمونها که همگی ساکن مناطق گرمسیر هستند در سردترین نقطه ی ژاپن زندگی می کنند . یعنی جایی که نزدیک به شش ماه از سال برف و یخ حکومت می کند. البته ذات میمون ها که عوض نشده است. حساسیت آنها به سرما سر جای خود هست. پس این میمون ها ناچارند که این مدت را درچشمه های آب گرم بمانند که یخ نزنند .

بوزینه های ژاپنی که به میمون های برفی هم مشهورند یک گونه ی بومی ژاپن هستند که محل زندگی شان شمالی ترین و سردترین منطقه ای است که پریمات های غیر از انسان در آن زندگی می کنند. پریمات ها راسته ای از جانوران شامل لمورها , میمون ها , میمون های انسان نما مثل شامپانزه , و انسان ها هستند. نکته جالب در مورد این میمون ها اینکه خیلی هم با هوش هستند و همراه با انسان ها و راکون ها تنها حیواناتی هستند که می دانند غذایشان را قبل از خوردن بشویند!

این میمون های زیبا که ماکاکوئس" Macaques " نام دارند شدیدا هم اجتماعی هستند، با این حال ماموران امنیتی پارک اجازه ی دست زدن به آن ها را نمی دهند و می گویند: “ هرگز به طور مستقیم به صورت آن ها خیره نشوید، زیرا این کار در دنیای میمون ها نشانه ی دشمنی هست.”

این میمون ها که با یک کت خز قهوه ای پوشیده شده اند، می توانند در دمای منفی 15 درجه ی سانتیگراد هم زندگی کنند. در این پارک که زمستان های بسیار سردی هم دارد بیشتر از 200 میمون، با آب تنی در چشمه ی آب گرم خود را گرم می کنند و اصطلاحا به جکوزی می روند.

میلیون ها عنکبوت در پی سیل سال 2010 به درختان پناه برده و این گیاهان را در میان تارهای خود مدفون کرده اند.

در سال 2010 سیل بزرگی در مناطقی از پاکستان آمد که باعث شد میلیون ها عنکبوت برای نجات خود به روی درختان پناه بردند و در نتیجه تنیدن حجم انبوهی تار، این درختان را به پیله های بزرگی تبدیل کردند. در اثر زیاد شدن بیش از حد تارهای عنکبوت این درختان و همچنین حشرات ساکن آنها مردند.

پناهگاه عنکبوتها

 در روستای "سیند" واقع در پاکستان، درختان در اثر حمله ی عنکبوتها شبیه به پیله های کرم ابریشم شدند. این حادثه در مدت یک هفته و به اندازه 10 سال بارندگی در این منطقه به وجود آمد. به این ترتیب آب در مدت کوتاهی بالا آمد و روی مناطق مسکونی را پوشاند.

در این تصویر، پسر بچه ای در کنار درختی که در میان تارهای عنکبوت مدفون شده ایستاده است.

بافندگان ناشناخته

تارهای غول پیکر عنکبوت در روستای سیند در پاکستان بر روی بسیاری از درختان منطقه دیده می شوند. این پدیده ناشناخته در بخشهای دیگری از دنیا به خصوص در مناطق گرمسیری نیز دیده می شود. با وجود این، هنوز مشخص نیست که کدام گونه از عنکبوتها این پیله ها را بر روی درختان پاکستان تشکیل داده اند.

شبکه حفاظتی

تارهایی که عنکبوتها بر روی درختان سیند تشکیل داده اند موجب شد که بسیاری از این درختان در اثر نرسیدن نور خورشید نابود شوند. هرچند به نظر می رسد که این تارها اثرات مثبتی هم داشته اند. به طوریکه تعداد بسیار زیادی از حشرات به ویژه حشرات عامل انتقال بیماری مالاریا را هم نابود کردند.

 درحقیقت، پس از این سیل، افزایش سطح آب امکان تولید مثل پشه ها را افزایش می داد اما مردم این منطقه شاهد بودند که تعداد این حشرات پس از تنیده شدن این تارها از تعداد معمول نیز کمتر شد.

 تارهای دفن کننده

مرگ درختان پوشیده از این تارهای عنکبوت مشکلات جدیدی را برای ساکنان منطقه به وجود آورده است.

در این منطقه تابستان بسیار گرم است اما این پوشش درختی تا حد قابل توجهی از شدت نور آفتاب می کاهد و موجب خنک شدن و تصفیه هوا می شود. درحالی که با تنیده شدن این تارها درختان دیگر قادر به انجام این وظیفه خود نبودند.

جزیره عنکبوتها

 درختانی که از میان آب بیرون آمده بودند برای عنکبوتهایی که در تلاش برای نجات خود بودند همانند یک کلک و وسیله نجات رفتار می کردند.

 در سیند و مناطق اطراف آن، آبهای سیل به تدریج در زمین فرو رفتند و جمعیت درحال بازگشت به باقیمانده های دهکده های خود هستند.

گونه جدیدی از جانداران در اعماق دریا در جنوب كالیفرنیا در  آمریکا كشف شده اند كه برای تخم گذاری به محل های كم عمق می آیند. هنگام تخم گذاری به نظر می رسد این جانواران در حال بافت رشته های ابریشمی هستند، این رشته ها تخم های آنها را تشكیل می دهد.

جف گودارد زیست شناس دریایی كاشف اصلی این گوشتخواران كوچك است. این جانوران 3 سانتی متری در سال 2008 توسط وی شناسایی شدند، اما محققان به تازگی دریافتند كه این موجودات به روشی كاملا حیرت انگیز تخم گذاری می كنند.

جف در این باره به نشنال جئوگرافیك می گوید: «بدن این جانور كه از خانواده حلزون هاست بقدری شفاف است كه می توان تمام اعضای بدن آن را دید.»

این حلزون رشته‌ای نازك و سفید رنگ را از بدن خود خارج می كند كه تخم های وی را تشكیل می دهند. در این رشته ها هزاران كپسول تخم قرار گرفته اند و شرایط برای آنها به گونه ای طراحی شده است كه در عین قرار گرفتن در یك تار به اندازه كافی اكسیژن به آنها برسد. و همین امر زیبایی بسیاری به او و اعماق دریا می دهد.

به اعتقاد گودارد هنوزهم گونه‌های ناشناخته فراوانی در پهنه دریاها وجود دارند و به نظر می‌رسد تا كامل موجودات، دانشمندان هنوز راه زیادی در پیش رو دارند.

این دانشمندان این حلزون ها را به پروانه‌های اقیانوس تشبیه كردند.

پدیده زیبا ولی خطرناک آذرخش یا برق ، تخلیه الکتریکی در جو زمین است.
همه شما تا به حال غرش آسمان "رعد و برق" و نیز تلاطم ابرها

• این صدا چه بود؟

• این نور چگونه تولید می شود؟

• چگونه از نور آذرخش استفاده کنیم؟

•  

تشابه بین آذرخش و جرقه الکتریکی در همان اوایل قرن هجدهم مورد توجه قرار گرفت. تصور می شد که ابرهای طوفانی بار الکتریکی زیادی حمل می کنند، و آذرخش جرقه غول آسایی است که فقط ازنظر اندازه با جرقه بین الکترودهای ماشین ویمچورست متفاوت است.

این مطلب را مثلاً لومونوسوف (M.V.Lomonosov) فیزیکدان و شیمی دان روسی که الکتریسته جو را همراه با مسائل علمی دیگر مطالعه کرد، خاطر نشان نمود. این مطلب با آزمایش هایی که لومونوسوف در سال های 1752 و 1753 و فرانکلین (B.Franklin) پژوهشگر آمریکایی به طور مستقل انجام دادند، تایید شده است.

ماشین تندر لومونوسوف:

بنا بر مشاهدات دراز مدت تخلیه جرقه ای آذرخش با عوامل زیر مشخص می شود.

• ولتاژ بین ابر و زمین که حدوداًُ 10⁸ ولت است.

• جریان در آذرخش که حدودا 10⁵ آمپر است.

• مدت آذرخش که حدوداً ^6-10 ثانیه است.

•  

تندر که بعد از آذرخش شنیده می شود، دارای همان منشأ ترق ترقی است که در مدت جرقه در آزمایشگاه بوجود می آید. یعنی هوای درون کانال تابان آذرخش به شدت گرم و منبسط می شود و موج های صوتی ایجاد می کند. در نتیجه بازتاب از ابرها ، کوه ها و غیره پژواک غرش های تندر را اغلب می توان شنید.

اگر یک کتاب گینس مخصوص پرندگان وجود داشت مسلما کاکاپو ستاره ی آن بود.

کاکاپو

• سنگین وزن ترین طوطی دنیا است.

• تنها طوطی است که پرواز نمی کند.

• تنها طوطی است که شبها بیرون می آید.

• تنها طوطی است که جنس مذکرش می تواند کیسه های هوای قفسه ی سینه اش را باد کند و برای جذب پرنده ی ماده صدای بلندی از خود ایجاد کند که مانند صدای بوووووووم است.

• فقط در نیوزلند یافت می شود و اکنون تعداد کمی از آن باقی مانده است و نیاز به مراقبت های زیادی دارد.

• نوع خاصی از طوطی است که هیچ خویشاوند نزدیکی در دنیا ندارد.

• با اینکه پرواز نمی کند اما کوهنورد خوبی است و از بالهایش برای حفظ تعادل استفاده می کند.

• با اینکه پرنده است اما در حدود 60 سال عمر می کند.

• پرهایش بسیار نرم و به رنگ سبز خزه ای است؛البته روی کمرش با کمی پرهای سیاه رنگ و شکمش با پرهای زرد و سبز پوشیده شده است.

• بخاطر رنگش می تواند بخوبی خود را استتار کند اما دشمنانش اغلب او را از روی بوی فوق العاده شدیدش پیدا می کننند.

• یک سبزی خوار حرفه ای است و از میوه ی گیاهان و دانه ی میوه ها تغذیه می کند و در فصل تابستان و پاییزشهد میوه ها را می نوشد و در زمستان پیاز گلهای ارکیده را می خورد.

مردم عامی درکلامی ساده زلزله راحرکت ناگهانی زمین ناشی ازخشم نیروهای ماوراء الطبیعه وخدایان می دانند که بر بندگان عاصی وعصیــــــانگر خودکه نافرمانی خداخود را نموده ومرتکب گناهان زیادی شده اند می داننــد .

اگر چه امروزه با گسترش دانش تجربی این تعریف در زمره اباطیل وخرافات قرارگرفته ،ولی هنوز در جوامع ومردم کم دانش وجاهل مورد قبول است.

درفرهنگ تک جلدی عمید زلزله را با فتح حروف‌‌ ‍‍‍‍‎‏« زَ» و « لَ » یعنی زَلزلَه برخلاف آنچه در زبان عامه مردم رایج است ، آورده ومی نویسید :

« زمین لرزه ، لرزش وجنبش شدید ویا خفیف قشر کره زمین که به نقصان درجه حرارت مواد مرکزی واحداث چین خوردگی وفشار یادر اثر انفجارهــای آتشفشانی بوقوع می رسد .»

در فرهنگ جغرافیا تالیف پریدخت فشارکی وهمچنین در فـــــرهــــنـگ جغرافیائی تالیف مهدی مومنی تعریفی مشابه هم به گونه زیر ارائه شده است:

«جنبش یا تکان پوسته زمین که به صورت طبیعی ناشی از زیر پوسته زمین است بعضی وقتها زلزله باعث تغییراتی در سطح زمین می شود ، اما اغلب زیان بوجود آمده ناشی ازتکان ها فقط محسوس است وممکن است زلزله بوسیلــــه یک انفجار آتشفشانی بوجود آید. زلزله در حقیقت در بیشتر نواحی آتشفشانی امری عادی است واغلب قبل ویا همزمان با انفجار اتفاق می افتد . اصل زلزلـــه تکتونیکی است واحتمالاً وجود یک شکست لازمه آن است . موجهای زلزلـــه دست کم در سه جهت اتفاق می افتد ودر یک مسافت قابل ملاحظه از مکــــان اصلی بطور جداگانه حس می شوند . وقتی امواج زلزله ازمکانی می گـــــــذرد زمین وساختمانها می لرزند وبه جلووعقب می روند .بالاترین زیان ناشی اززلزله همیشه در مرکز زلزله یعنی جائی که حرکت بالاوپائین است نیست امـــــــــا در مکانــــهائی که موجهای زلزله بصورت مایل به سطح می رسد ونزدیک مرکــز زلزلــــه باشند دارای بالاترین زیان می باشند .یک زلزله شدید معمولاً بوســـیله یکسری دیــــگر ازتکانها همراه می شود .زلزله ای که که در نزدیک یازیردریا اتفاق مـــــی افتد سبب حرکات شدیدآبها شده وبعضی وقتها امواج بــــــزرگی ازآن ناشی مـــی شود ودر مسافت زیاد این امواج ادامه پیــــدا می کنند وگاهگاهی باعث تلفات جــبران ناپذیر ومرگ ومیرمی شوند .طغیان نواحی ساحلی بیشتراز خود زلزلـــه بــــاعث خسارت می شوند ، در نواحی آتشفشانی زلزله عملاً هر روز اتفاق می افتـــد. به عنوان مثال در هاوائی هرساله صدهاتکانهای کوچک ثبت می شوند .»

درفرهنگ گیتا شناسی تالیف عباس جعفری آمده است:

«جنبش سریع ومحسوسی که درنتیجه جابجائی ویا جایگیری تخته سنگهای زیر پوسته زمین پدید می آید،در نتیجه این جنبش یـــــــک سری لرزش های موجی شکل پدید می آیدوگاه تغییرات ارتفاعی پوسته زمین راباعث می گرددواغلب ضایعات وزیان های جانی وفراوانی ازخود برجا میگذارد.زمین لرزه بیشتر مخصوص نواحی آتشفشانی بوده وگاه باخروش وفوران کوههای آتشفشانی همراه می گرددودرحالات شدیدشکستهاوبریدگیهای مهم ومشخص درروی پوسته زمین از خــودبجـــــای

میگذارد.غالب زمین لرزه ها حداقل با سه نوع موج لرزاننده همراه است .در مرکز وقوع زمین لرزه سه موج مزبور بطور همزمان اثرگذارده و ساختمانهاوتأسیسات واقع دراین منطقه را با نوسان های شدید به عقب و جـــــلوومی برد و حد اکثر خسارت و زیان در محلی که امواج مزبور بطور مورب به سطح زمین می رسندوارد می سازد.....»

محمود صداقت درکتاب“ زمین شناسی برای جغرافیا ” تعریفی بدینگونه ارائة می دهد:

«زمین لرزه عبارت است ازحرکات ولرزش های ناگهانی و گذرا در زمین که از ناحیه محدودی منشأ می گیرد و ازآنجا درتمام جهات منتشر می شوند.»

در کتاب فیزیکال جئوگرافی آمده است:

«زلزله یکسری ازتکانها ولرزشهای ناگهانی که از آزاد شدن فشار در طول گسل های فعال ودر مناطق آتشفشانی فعال ناشی می شود.تکانها ولرزشهای سطح زمین که در ارتباط با حرکات پوسته زمین در زیر زمین می باشد.»

در فرهنگ آکسفورد آمده است:

«حرکات ناگهانی وشدید سطح زمین.»

از تعاریف ذکر شده در فوق ومنابع دیگر می توان برداشت زیر را نمود:

«زلزله عبارت از حرکات و ارتعاشات نا گهانی سطخ زمین ناشی از شکسته شدن سنگهای پوسته زمین و رها شدن انرژی ذخیره شده در آنها است که در صورت شدت زیاد در مراکز انسانی موجب خسارتهاوزیانهای فراوان می شود.»

زلزله از یکطرف موجب شکسته شدن و جابجائی بین توده های سنگی پوسته زمین می شود و ازطرف دیگر همین جابجائی و شکسته شدن منجر به ایجاد امواج و انتشار در درون زمین می شود ، مانند انداختن قطعه سنگی در حوض یا دریاچه که منجر به ایجاد امواجی می شود.

زلزله مانند شکسته شدن قطعه چوب خشک شده ای می ماند که از یکطرف موجب گسیخته شدن چوب و از طرف دیگر موجب انتشار امواج در اطراف خود می شود.

زمین کره‌ای است که روی آن زندگی می‌کنیم. بنا به باورهای دینی از خاک آن آفریده شده‌ایم و روزی دوباره به خاک آن باز می‌گردیم. این کره خاکی یکی از نه سیاره منظومه شمسی است که مانند سایر سیارات در مداری به دور خورشید می‌گردد. زمین سیاره‌ای منحصر بفرد در منظومه شمسی است که در آن آب و اکسیژن و نیتروژن که برای حیات ضروری‌اند، وجود دارد.

تاریخچه زمین

زمین در بدو پیدایش بصورت کره‌ای از مواد داغ و نیمه مذاب بود. بتدریج عناصر سنگینتر ته‌نشین شده و هسته فلزی را بوجود آوردند و در عین حال عناصر سبکتر به سطوح فوقانی آمده و جبه و پوسته را تشکیل دادند. پس از گذشت چند میلیارد سال ، زمین سرد شد، سطح زمین جامد گشت ، جو زمین شکل گرفت و اقیانوس بوجود آمدند. تکامل زمین هنوز هم ادامه دارد: پوسته زمین توسط فورانهای آتشفشانی در کف اقیانوسها نوسازی شده ، دائما بر اثر زمین لرزه‌ها و حرکتهای قاره‌ای در حال تغییر و تحول است. تناسب گازهای مختلف در جو زمین نیز بر اثر دخالتهای انسان به آرامی در حال تغییر است.

حرکت زمین به شکل یک پوسته سنگی متشکل از 12 صفحه مجزاست. هر یک از قاره‌ها روی یک یا چند صفحه قرار گرفته‌اند. این صفحات با سرعتی شبیه به سرعت رشد ناخنهای انسان در حال حرکت هستند. صفحه‌های جامد ، روی سنگهای نیمه مذاب به حالت شناور هستند که خود این سنگهای نیمه مذاب توسط جریانهای داغی که از هسته فلزی زمین فوران می‌کنند، تکان خورده و باعث حرکت صفحه‌ها در سطح زمین می‌شوند.

چهره متغیر زمین

250 میلیون سال پیش ، سه تکه بزرگ خشکی بهم نزدیک شدند و یک خشکی بزرگ بنام پانجیا را بوجود آوردند. بعد از مدتی دریای تتیس این خشکی عظیم را به دو قسمت لوراسیا و گندوانلند تقسیم کرد. 120 میلیون سال پیش اوراسیا از هم شکافت و آمریکای شمالی از اروپا جدا شد. گنوانلند نیز شکافته شد و در نتیجه هندوستان به سمت جنوب آسیا حرکت کرد. قاره‌ها همچنان به حرکت خود ادامه داده و به این شکل کنونی که می‌بینیم در آمدند. ظرف چند میلیون سال آینده قاره آمریکا به حرکت خود در سمت غرب ادامه داده و قاره آفریقا به اروپا و آسیا ملحق خواهد شد.

حیات در زمین

اولین موجودات زنده حدود 3.8 میلیارد سال پیش و اولین دایناسورها حدود 150 میلیون سال پیش در زمین ظاهر شدند. حدود 65 میلیون سال پیش نسل داینوسورها از بین رفت(انقراض دایناسورها). یکی از عوامل انقراض داینوسورهابرخورد یک شهاب سنگ به زمین و پر شدن جو زمین از غبار بود. در چنین شرایطی نور و گرما به زمین نرسیده و یک دوره کوتاه یخبندان باعث مرگ داینوسورها بر اثر سرما و گرسنگی شده است. اگر همه تاریخچه زمین را در 24 ساعت خلاصه کنیم، نخستین انسانها در 2 ثانیه مانده به نیمه شب ظهور خواهند کرد.

چین سرزمینی با اساطیر اژدها که روزی بدلیل فقری که داشتند می گفتند هرچیزی که پشت به افتاب بکند را می توان خورد ولی اکنون یکی از مدعیان اقتصادی دنیا هستند   تاپایان سال 2002،جمعیت این کشور به 1 میلیارد و 284 میلیون و530 هزار نفر میرسد  اكثر مردم چین در شرق كشور زندگی می کنند. 30 درصد برنج جهان در این کشور تولید می شود شهروندان کشور چین ،بیشتر از نژاد زرد هستند و در شرق كشور زندگی می‌کنند و به زبان ماندارین(چینی) سخن می‌گویند.

امروزه تعداد زیادی از ایرانیان مقصد گردشگری خودشون چین انتخاب می کنند چرا که هم واقعا اماکن تاریخی زیادی دارد و هم فاز تجاری خوبی دارد بخصوص اگر توی ایران از بازار شناخت خوبی داشته باشند لذا هرچند کشور چین واقعا بزرگ و وسیع است

با تور چین برم یا خودم مستقیم بروم چگونه خودم بروم و چگونه یک تور خوب پیدا کنم ؟

ببینید دوتا دیدگاه در خصوص سفر داریم یکدسته افرادی هستند که دوست دارند یک سفر مشخص و شسته رفته برند وهمه چیز از قبل براشون برنامه ریزی شده باشه که من به این دست افراد توصیه می کنم که با تور چین بروند که در فصل خلوتی تور از 780 هزار تومان شروع میشه وفصل شلوغی (به قول آزانسیها های سیزن ) از یک میلیون و دویست شروع میشه به بالا پرواز با هواپیمای ایران ایر چهارشنبه ساعت 8 شبه و 6.5 ساعت پرواز تا پکن و با اونجا چهار ساعت هم اختلاف ساعت داریم که سرجمع 6 صبح به وقت پکن اونجای البته اگه... پرواز تاخیر نداشته باشه

دسته دوم افرادی هستند که از ماجرهای که در سفر براشون پیش می آید خوششون می آید و به آن به عنوان یک تجربه جدید و شاید یک تصادف منجر به دوستی های بعدی نگاه می کنند که اگر از این دسته افراد هستید و به قول معرف کمی رگ ماجراجویی داریدو می خواهید به سفر باحال تری بروید اطلاعات خوبی براتون توی سایت گذاشتم از سیر تا پیاز تازه سوال هم داشتید کامنت بگذارید یا زنگ بزنید ما بدون تعطیلی همیشه در دسترس و جوابگو هستم

درضمن سفر به چين غير از راه‌هاي هوايي، راه زميني (بدون اتومبيل شخصي) نيز مي‌تواند انتخاب مناسبي براي مسافران ماجراجو از ايران و خاورميانه باشد. مي‌توانيد از راه‌هاي زيبا و بي همتاي لائوس - چين، تبت - نپال و سينجيانگ - قزاقستان لذت ببريد

نسل بعدی ماهواره‌های رصد خورشید در اطراف قطب‌های آن پرواز خواهند کرد. این فضاپیماها هم‌زمان با مزه مزه کردن (!) جو خارجی خورشید، جریان‌های انرژی را که از سطح آن به داخل تاج خورشیدی روان هستند، ردیابی می‌کنند.

بر اساس برنامه‌ریزی‌های انجام شده، طیف‌سنج تصویربرداری سطح مشترک خورشید ناسا (IRIS) که قرار است در دسامبر 2012 / آذر 1391 به فضا پرتاب شود، به مطالعه سطح مشترک بین جو و سطح خورشید خواهد پرداخت. این رصدخانه فضایی با مطالعه چگالی، دما و پدیده‌های میدان مغناطیسی خورشید، به دانشمندان کمک خواهد کرد تا جریان انرژی و پلاسما را که باعث ایجاد تاج و بادهای خورشیدی می‌شوند، توضیح دهند.

مدارگرد خورشیدی آژانس فضایی اروپا که در هنوز در مراحل طرح‌‌ریزی است، با حرکت بر روی مداری عمود بر دایرةالبروج به مطالعه قطب‌های خورشید خواهد پرداخت. مسیر حرکت این مدارگرد تقریبا در عرض جغرافیایی 30 درجه خورشیدی قرار دارد. جو گورمن از اعضای پروژه SDO می‌گوید: «بهترین شاخصی که ما می‌توانیم برای بررسی و پیش‌بینی چرخه خورشیدی داشته باشیم، در قطب‌های خورشید قرار دارد.» به گفته وی هدف نهایی دانشمندان این است که بتوانند سفینه‌ای خورشیدی بسازند که قادر باشد ابزارهای علمی در بالای قطب‌های خورشید حمل کند.

ناسا قصد دارد تا در سال 2018 / 1397، کاوشگر خورشیدی پلاس را رهسپار فضا کند که قرار است بیش از سایر فضاپیماهای دیگر تاریخ، به خورشید نزدیک شود. این فضاپیما قرار است در ضمن پرواز به دور خورشید، به استشمام اتمسفر خورشید و سنجش بادهای خورشیدی بپردازد.

در یکی از آزمایش‌هایی که برای این فضاپیما برنامه‌ریزی شده، قرار است الکترون‌ها، پروتون‌ها و یون‌های هلیوم موجود در بادهای خورشیدی شمارش شود و علاوه بر اندازه‌گیری مشخصات بادهای خورشیدی، بعضی از آنها توسط ظروف خاصی برای تحلیل و بررسی جمع‌آوری شوند. آزمایش دیگری هنگام عبور فضاپیما از میان بادهای خورشیدی، تصاویری سه‌بعدی از آنها تهیه خواهد کرد. نهایتا ابزار دیگری فهرستی از محتویات خورشید تهیه خواهد کرد؛ مساله مرموزی که بر خلاف سادگی ظاهری، چندین دهه است که فیزیک‌دانان را به خود مشغول کرده است.

به گفته دین پسنل، یکی دیگر از دانشمندان پروژه SDO، ارسال این فضاپیما فرصت مناسبی برای انجام تحقیقات فیزیک خورشید فراهم می‌کند. وی ‌می‌گوید: «هدف این است که بتوانیم آب‌وهوای خورشیدی را پیش‌بینی کنیم. ما اکنون در آغاز این راه قرار داریم، اما من فکر می‌کنم که می‌توانیم پیشرفت‌های خوبی در این زمینه داشته باشیم.»

مجسمه یک بیگانه نژاد خاکستری در موزه انگلستان که این مجسمه شباهت غیر قابل انکاری با موجودات غیر زمینی نژاد خاکستری دارد که به خصوص شباهت چشمها بسیار جلب توجه میکند.

همدان‌پيام: فضانورداني كه در پياده‌روي‌هاي فضايي شركت داشته‌اند، هميشه از بوي به شدت عجيب فضا سخن مي‌گويند.
به گزارش ایپنا، اين بو تنها زماني قابل شناسايي بوده كه فضانوردان درون محيط فضايي قرار مي‌گرفتند؛ چراكه درون لباس فضايي از يك بوي پلاستيك برخوردار است، اما در زمان ورود به ايستگاه فضايي بين‌المللي و برداشتن كلاه‌ها، آنها يك بوي متمایز قوی از مرز نهایی را استنشاق مي‌كردند كه از لباس، كلاه، دستكش و ابزار آنها استشمام مي‌شد.
ذرات مهاجر از خلأ نزدیک كه احتمالاً اتم اكسيژن هستند، از عطر تند استیک خشکیده، فلز داغ و گازهای جوشکاری برخوردارند.
استيون پيرس، شيميدان ناسا كه براي بازسازي بوي فضا در زمين براي اهداف تمريني فضانوردان استخدام شده، اظهار كرد كه جنبه فلزي اين بو احتمالاً از ارتعاشات پرانرژي يون‌ها نشأت گرفته است.
كوين فورد، فضانورد ناسا گفت: اين بو مانند چيزي است كه تاكنون استنشاق نكرده‌ام، اما هيچگاه از ياد نخواهم برد.
اما فضانوردان لزوماً از اين بو ناراحت نمي‌شوند. دون پتيت، فضانورد ناسا پس از مأموريتي در سال 2003 آن را به اين شكل توصيف كرد: توصيف اين بو سخت است.
بوي درون ايستگاه فضايي بين‌المللي بيشتر شبيه به زمين است. پتيت كه اخيراً از دومين مأموريت شش ماهه خود در ايستگاه بازگشته، در گفت‌وگو با اسپيس اظهار كرد: ايستگاه فضايي از بويي ميان فروشگاه، موتور، اتاق و آزمايشگاه برخوردار است و در زماني كه براي شام غذا درست كرده و يك كيسه خورشت را باز مي‌كنيد، مي‌توان تا حدي بوي يك رست‌بيف را احساس كرد.

فلیکس بامگارتنر٬ این اتریشی ۴۳ ساله به جز شکستن دیوار صوتی، دو رکورد جهانی دیگر یعنی مرتفع‌ترین سقوط آزاد تاریخ و مرتفع‌ترین سفر بالون با سرنشین را هم به خود اختصاص داد. اما او جوانمردانه رکورد طولانی‌ترین سقوط آزاد جهان را برای سرهنگ جو کیتینگر، دارنده دو رکوردی که دیروز شکسته شد و مشاور پروژه٬ کنار گذاشت تا مرد ۸۴ ساله امریکایی همچنان این رکورد را به نام خود داشته باشد.

بامگارتنر بعد از رسیدن به زمین گفت: "امروز بالا و پایین‌های زیادی داشت. همانطور که در کل پروژه هم چنین مسئله‌ای دیده می‌شد. اول به زیبایی بلند شدیم و بعد نزدیک بود به دلیل مشکل برق‌رسانی شیشه کلاهم به مشکل بر بخوریم. خروج از کپسول عالی بود اما بعد از سقوط آزاد، آرام آرام شروع به چرخش کردم. فکر کردم تنها چند بار خواهم چرخید اما سرعتم در حین چرخش‌های افزایش پیدا کرد. به شدت تند می‌چرخیدم و این اصلاً خوب نبود. چند لحظه حس کردم بیهوش شده‌ام. حتی وقتی سرعت صوت را شکستم، چیزی حس نکردم چون تمام تلاشم این بود که ثابت شوم. باید صبر کنیم و ببینیم که آیا سرعت صوت را رد کرده‌ام یا خیر. واقعاً انجام این پروژه سخت‌تر از آن چیزی بود که فکرش را می‌کردم."

او همچنین افزود: "وقتی آن بالا و بر فراز زمین ایستاده‌ای و به زیر پایت نگاه می کنی دیگر شکستن رکوردها و جمع‌آوری داده‌های علمی برایت مفهومی ندارد. آن زمان فقط با خودت فکری می‌کنی که آیا زنده به زمین باز خواهم گشت؟"

بالن عظیمی به ارتفاع یک ساختمان ۵۰ طبقه که کپسول حاوی فلیکس بامگارتنر را با خود به فضا برد. برای مقایسه کافی است به ابعاد جراثقال زرد رنگی که انتهای بالن را نگه داشته است٬ دقت کنید.

 

جو کتینگر که حدود ۵۰ سال پیش و با امکانات بسیار ابتدایی مشابه همین پرش را انجام داده بود و رکوردش برای بیش از نیم قرن دست نخورده باقی مانده بود٬ مشاور و استاد فیلیکس در این رکوردشکنی بزرگ بود.
 

خرابی سیستم گرمایش برقی شیشه کلاه کاسکت فیلیکس باعث ایجاد یک تاخیر چند دقیقه‌ای در آغاز پرش گردید که خود دلیلی برای افزایش ارتفاع و بهبود رکورد گردید.
 

... رهایی ...
 

و دوباره زمین ...

هنوز زمان زیادی از خبر شیرجه چترباز ماجراجو، فلیکس بامگارتنر از میان لایه‌های رقیق استراتوسفر در ارتفاعات بالای جو زمین نمی‌گذرد که با خبر جدیدتری غافلگیر می‌شویم:
او تنها موجود زند‌ه‌ای نیست که چنین ارتفاعی را تجربه کرده است!

آسمان بالای سر ما محل زیست جانداران بسیار ریزی شده است. مطالعات اخیر تائیدکننده وجود میکروب‌هایی در پوش‌‌سپهر یا استراتوسفر جو زمین است. پوش‌سپهر، دومین لایه بزرگ جو است که از ارتفاع  ۱۸ ‌کیلومتری سطح آغاز می‌شود و تا ۳۲ کیلومتر بالاتر ادامه پیدا می‌کند و دما در برخی نواحی آن به منفی ‌۶۰ ‌درجه سانتی‌گراد هم می‌رسد. پیش از این زیست‌شناسان گمان می‌کردند این منطقه به ‌علت وجود فشار و دمای پایین، پرتوهای زیانبار خورشیدی و نبود آب و مواد مغذی، غیرقابل سکونت باشد.

دیوید اسمیت، یکی از پژوهشگران این مطالعه از دانشگاه واشنگتن اظهار کرد: «دوام حیات در ارتفاعات بالا، ادراک ما را نسبت به مرز زیست کره به چالش کشید!» به تمام مناطقی که زندگی در آنجا جریان دارد، زیست‌ کره می‌گویند؛ از زیستگاه خودمان به‌عنوان انسان گرفته تا ماهی‌ها در دریا، پرندگان در آسمان و کرم‌ها و تک‌سلولی‌های لایه‌های اعماق زمین همه و همه بخش‌های مختلف زیست ‌کره‌زمین هستند.

اسمیت برای ادامه پژوهش‌های خود در تلاش برای گردآوری آمار کامل‌تری از حیات موجود در پوش ‌سپهر بالن‌های تحقیقاتی مخصوص نمونه‌گیری را از ارتفاعاترصدخانه کوه بچلور به آسمان فرستادند. این بالن‌ها٬ نمونه‌های کوچک و بسیار ساده بالنی بود که فلیکس بامگارتنر را با خود به ارتفاع ۳۹ کیلومتری زمین برد. او و همکارانش با کمک این امکانات و بودجه‌ا‌ی که از موسسه اختر زیست‌شناسی ناسا گرفته‌اند، امیدوارند پاسخ این پرسش‌ها را که این جانداران بلندپرواز از کجا آمده‌اند؟ به کجا می‌روند؟ و خط سیر تکاملی آنها چطور است را بیابند. علاوه بر این سوالات، آنها می‌خواهند اطلاعات بیشتری درباره این ریزجانداران جان‌سختی که می‌توانند در محیطی که به نظر غیر قابل سکونت می‌آید٬دوام بیاورند٬ به دست آورند.

پوش‌کره به شرایط حاکم بر سطح مریخ شباهت بسیار دارد. به جز اتاق تست‌های زیست‌محیطی که در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی در دسترس ‌است ، روی سیاره ما محیط بهتری نسبت به پوش‌کره برای مطابقت با شرایط مریخی وجود ندارد. این‌گونه‌های جالب حیات ‌که به نظر می‌رسد سوار بر جریان‌های هوایی به زندگی خود ادامه دهند، می‌توانند به دانشمندان در رابطه با آنچه در خاک مریخ در جستجویش هستند نیز سرنخ‌هایی بدهند.

نخستین گزارش‌های مربوط به حیات ساکن در لایه‌های بالای جو به حدود دهه ۱۳۱۰ خورشیدی برمی‌گردد. مطالعات صورت‌ گرفته روی نمونه‌های جمع‌آوری شده از بالن‌های پژوهشی ارتفاعات بالا و پروازهای موشکی، مدعی یافتن میکروب‌هایی در ارتفاع ۷۷ کیلومتری از سطح زمین بوده است. آنچه قطعی نیست منشأ این جانداران است؛ ایا این میکروب‌های جان سخت از ارتفاعات بالاتر به آنجا نقل مکان کرده‌اند یا در نتیجه آلودگی‌های سطح زمین‌ ایجاد شده‌اند.‌

اما در این میان این نمونه‌گیری‌های قدیمی کمی هم مشکوک هستند چراکه تقریبا هیچ گزارشی دال بر استریلیزه‌سازی آنها قبل از پروازشان در اسناد به جای مانده به چشم نمی‌خورد. در واقع، نمونه‌گیری قابل اعتماد از لایه‌های بالای جو دشوار و پرهزینه است. پژوهشگران باید حجم قابل توجهی از هوا را برای گیر انداختن فقط یک میکروب جمع‌آوری کنند چون برآورد می‌شود با توجه به غلظت جو، تنها چند میکروب در هر مترمکعب وجود داشته باشد و این مقدار بسیار اندک است.

اولین مدرک محکمی که حضور حیات در پوش‌ کره (استراتوسفر جو زمین) را به اثبات رساند در مطالعه بالنی درسال ۱۳۸۲ یعنی حدود ۱۰ سال پیش صورت گرفت. در پژوهش آن سال، سلول‌های زنده‌ای در ارتفاع بین ۲۰ تا ۴۱ کیلومتری از بالای مناطق استوایی هند‌ جمع‌آوری شدند.

این‌که این میکروب‌ها چطور به چنین ارتفاعی می‌رسند، هنوز کاملا مشخص نیست. گروه کوچکی از پژوهشگران ادعا می‌کنند آنها مسافرانی از فضا هستند که در سقوط به سمت زمین گرفتار جریانات نرم هوا در آن ارتفاعات شده و برای همیشه آنجا گیر افتاده‌اند. اما با احتمال بیشتری، این موجودات ریز‌ با بادهای شدید و توفان‌های گردوغبار٬ از زمین به هوا برخاسته و خود را به آن ارتفاع رسانده‌اند. برخی میکروب‌ها هم از تکنولوژی روز غافل نمانده و سفر خود را روی هواپیماهای تجاری در حال پرواز از سطوح زیرین پوش‌کره، به انجام می‌رسانند!

با وجود حضور جسورانه حیات در ارتفاعات بالای جو، به ‌نظر نمی‌آید این میکروب‌ها‌ آنطور که روی زمین رشد و تولید مثل می‌کنند، در آنجا هم زندگی فعالانه‌ای داشته باشند. به نظر پژوهشگران بهترین تصوری که می‌توان برای این میکروب‌ها کرد، این است که آنها فقط می‌توانند در فشار اندک، لایه‌های بالای جو را بسادگی تحمل کنند. سپس این مسافران مجانی روی جریان‌های هوایی نشسته و مدت‌زمانی بعد‌ در محیط‌هایی دور فرود می‌آیند.

اگر اسپور ـ باکتری خفته ـ بتواند با تحمل شرایط این سفر هوایی جسورانه در یک محیط سکونت‌پذیر فرود بیاید، می‌تواند به خود جانی دوباره داده و به زندگی بازگردد. پژوهشگران نمونه‌هایی از جو زمین را در ظرف مخصوص کشت میکروب که مملو از مواد مغذی است قرار دادند و به نظاره آنچه رشد کرد نشستند. در حقیقت این ماموریت‌های جستجو و احیا، فقط نشان‌دهنده به ‌اصطلاح نوک کوه یخی است که وجود دارد و هنوز خبرهای بسیار دیگری آن بالا در سقف زمین وجود دارد. به‌ عبارتی، تنها حدود یک درصد از این موجودات ریز را می‌توان در آزمایشگاه کشت کرد.

برای مشاهده آن سوی این یک درصدها، اسمیت و همکارانش شروع به استفاده از روش‌های مولکولی برای شناسایی مواد زیستی موجود در جو، چه زنده و چه مرده کردند. نمونه‌های جوی آنها از رصدخانه بچلر که در ۷/۲ کیلومتر بالای سطح دریا قرار دارد، به دست آمده است.

این پژوهشگران به‌ جای تلاش برای رشد دادن این میکروارگانیسم‌ها در ظرف کشت میکروب، ‌DNAای را که می‌توانند با یک کتابخانه ژنومیک ـ مجموعه‌ای از باکتری‌ها که برای نگهداشتن کل DNA یک موجود به لحاظ ژنتیکی مهندسی شده‌اند ـ شامل ۶۰ هزار گونه میکروبی مطابقت بدهند، استخراج کردند. نتایج مقدماتی نشان داد میکروب‌ها‌ از هر دامنه اصلی از حیات در وردسپهر (تروپوسفر)‌ بالایی پیدا می‌شوند!

این جهش‌یافته‌ها، همچون بذری که بطور تصادفی روی سطح زمین پاشیده می‌شوند، استعداد ریشه دواندن در محیط‌های مساعد را دارند. به استدلال اسمیت، با وجود اثبات دشوار، اما این امکان‌پذیر است که تکامل حیات پیچیده روی سیاره ما، بخشی از دوران تکاملی خود را مرهون پرواز میکروب‌ها و باکتری‌هایی بر فراز جو زمین و جهش‌های ژنتیک ناشی از آن باشد.
 

. نیلوفر فشنگ‌ساز

ویژگی ها و مشخصات اصلی زبرادانیو 

Danio rerioنام علمی :

نام های رابج و بازاری : زبرا دانیو ، ماهی گور خری ، ماهی راه راه ، دانیو راه راه ، دانیو کورخری

نگهداری : آسان

حداکثر اندازه : در حدود 5 سانتی متر

PH:6.5-8

دما : 18-24 درجه ی سلسیوس (65-85 درجه ی فارنهایت )

طول عمر : 2- 5 سال (شما روی دو سال حساب باز کنید .)

زادگاه : هند

رفتار و خلق و خو : زبرا دانیو ها  معمولا ماهی های صلح جویی هستند . البته ممکن است نسبت به ماهی  های باله بلند (گوپی و گلدفیش و ... ) حساس باشند .

تولید مثل و تکثیر : تکثیر زبرا دانیو ها ساده است که به تفصیل توضیح داده خواهد شد .

ظرفیت تانک : در حدود 10 گالون

ماهی های سازگار : بهتر است همراه زبرا دانیو ها ار دیگر ماهی ی دانیو و گروه تتراها استفاده کنید .

سطح شنا:  در میانه های رو به بالای آب شنا می کنند .

تشخیص جنسیت زبرا دانیو :نرها دارای رنگ  زرد در بین خطوط مشکی خود هستند و زبرادانیوهای ماده در بعضی مواقع بزرگترند .

اگر برگها تازه و تمیز نباشند ، تخمها ممکن است به آنها نچسبیده و به پایین بیفتند دراین موقع ممکن است والدین آنها را بخورند . در حرارت 27 درجه سانتیگراد نوزادها پس از 18 ساعت از تخم خارج می شوند .لاروها بسیار شفاف هستند و گاهی تا 65 عدد یا بیشتر از تخمها تبدیل به لارو می شوند .در شرایط خوب تغذِیه ای نوزادها بعد از ِیکماه ممکن است به 10 میلیمتر برسند .در این موقع است که خال سیاه و مثلثی شکل روی بدن آنها شروع به ظاهر شدن می نماید.

مقدمه

خوشه پروین یا "ثریا" را بسیاری می‌شناسند. قدیمی‌ها که خیلی راحت آن را در آسمان پیدا می‌کنند. برای مشاهده آن در ساعتهای قبل از نیمه شب ، بالای سرتان را نگاه کنید. لکه مه آلودی می‌بینید که با کمی دقت چند ستاره هم در آن می‌توان تشخیص داد. تیز بینی چشمانتان را با شمارش ستاره‌های خوشه پروین بیازمایید! در هوای آلوده شهرهای بزرگ معمولا فقط 4 تا 5 ستاره پروین را می‌توان دید. اگر در شبی صاف تا 6 ستاره در پروین توانستید ببینید، دید چشمانتان عادی است. در برخی شبهای صاف می‌توان تا 8 ستاره را نیز در پروین شمارش کرد.

قدر ستارگان

روی هم رفته 20 ستاره پروین از قدر ششم درشخان‌ترند. اما انتظار نداشته باشید همه آنها را بتوانید به چشم ببینید، چون برخی از آنها بسیار به هم نزدیکند و تفکیک آنها بسیار دشوار است. کسانی بودند که می‌توانستند حتی تا 18 ستاره پروین را هم با چشم غیر مسلح ببینند! در مقایسه با دقت عقاب گونه دیدگان آنها ، مردمان عادی تقریبا کورند! پروین یکی از نزدیکترین خوشه‌های اختری باز در سراسر آسمان است و فقط خوشه باز "هوادس" در همان صورت فلکی ثور ، از آن به ما نزدیکتر است. فاصله 430 سال نوری ما را از ستاره‌های تشکیل دهنده پروین جدا می‌کند. این خوشه، پهنه‌ای به وسعت 4 برابر قرص ماه را می پوشاند و از اینجا می توان نتیجه گرفت اندازه واقعی آن تقریبا 22 سال نوری باید باشد. اگر به دوربین دوچشمی دسترسی دارید با آن به این خوشه زیبا نگاهی بیندازید!
عکسهای زمانگیر ، پروین را در احاطه سحابی رقیقی نشان می‌دهند که بیش از این پنداشته می‌شد بازمانده دوران پیدایش ستاره‌های آن باشد، اما چهار سال پیش ، اخترشناسان ، با بررسی دوباره تصاویر ماهواره فرو سرخ "آیراس" دریافتند که این سحابی متعلق به خود خوشه نیست بلکه پروین فقط از میان آن عبور می‌کند و ربطی به آن ندارد.

در تابستان، فرآیند معکوس می شود، به طوری که پمپ گرمایی گرما را از هوای درون ساختمان به مبدل ها جابجا می کند. در این خصوص دولت ها به ایجاد نیروگاه هایی همت گماردند که در این نیروگاه ها گرمایش ساختمان ها و نیز تولید برق صورت می پذیرد این نیروگاه ها به سه دسته عمده تقسیم می گردد که در زیر به توضیح بیشتر آنها می پردازیم.

● انواع نیروگاه های زمین گرمایی

۱) نیروگاه خشک: این نیرو گاه روی مخازن ژئوترمالی که بخار خشک با آب خیلی کم تولید می کنند، ساخته می شوند. در این روش، بخار از طریق لوله به طرف نیروگاه هدایت می شود و نیروی لازم برای چرخاندن ژنراتور توربین را فراهم می کند. این گونه مخازن با بخار خشک کمیاب است. بزرگترین میدان بخار خشک در دنیا، آب گرم جیزرز در ۹۰ مایلی شمال کالیفرنیاست که تولید الکتریسیته در آن، از سال ۱۹۶۲ شروع شده است و امروزه به عنوان یکی از موفق ترین پروژه های تولید انرژی جایگزین محسوب می شود.

در نیومکزیکو، ردیفی از لوله ها که زیر خاک دفن شده اند، آب زمین گرمایی را انتقال می دهند تا گل ها و سبزیجات پرورش یابند

۲) نیروگاه بخار حاصل از آب داغ: این نوع نیروگاه روی مخازن دارای آب داغ احداث می شود. در این مخازن با حفر چاه، آب داغ به سطح می آید و به دلیل آزاد شدن از فشار مخازن، بخشی از آن به بخار تبدیل می شود. این بخار برای چرخاندن توربین به کار می رود. چنین نیروگاه هایی عمومیت بیشتری دارند، زیرا بیشتر مخازن زمین گرمایی حاوی آب داغ هستند. فناوری مزبور برای اولین بار در نیوزیلند به کار گرفته شد.

۳) نیروگاه ترکیبی (بخار و آب داغ): در این سیستم، آب گرم از میان یک مبدل گرمایی می گذرد و گرما را به یک مایع دیگر می دهد که نسبت به آب در درجه حرارت پائین تری می جوشد. مایع دوم در نتیجه ی گرم شدن به بخار تبدیل می شود و پره های توربین را می چرخاند. سپس متراکم می شود و مایع حاصله دوباره مورد استفاده قرار می گیرد. آب زمین گرمایی نیز دوباره به درون مخازن تزریق می شود. این روش برای استفاده از مخازنی که به اندازه یکافی گرم نیستند و بخار با فشار تولید می کنند، به کار می رود.

مزایای استفاده از انرژی گرمایی برای تولید الکتریسیته:

۱) تمیز بودن: در این روش همانند نیروگاه بادی و خورشیدی، نیازی به سوخت نیست، بنابراین سوخت های فسیلی حفظ می شوند و هیچگونه دودی وارد هوا نمی شود.

۲) بدون مشکل بودن برای منطقه: فضای کمتری برای احداث نیروگاه نیاز دارد و عوارضی چون ایجاد تونل، چاله های روباز، کپه های آشغال و یا نشت نفت و روغن را به دنبال ندارد.

۳) قابل اطمینان بودن: این نیروگاه می تواند در طول سال فعال باشد و به دلیل قرار گرفتن روی منبع سوخت، مشکلات مربوط به قطع نیروی محرکه در نتیجه ی بدی هوا، بلایای طبیعی و یا تنش های سیاسی را ندارد.

۴) تجدید پذیری و دائمی بودن

۵) صرفه جویی ارزی: هزینه ای برای ورود سوخت از کشور خارج نمی شود و نگرانی های ناشی از افزایش هزینه ی سوخت وجود نخواهد داشت.

۶) کمک به رشد کشورهای در حال توسعه: نصب آن در مکان های دور افتاده می تواند، استاندارد و کیفیت زندگی را با آوردن نیروی برق بالا ببرد.

این نیروگاه می تواند در طول سال فعال باشد و به دلیل قرار گرفتن روی منبع سوخت، مشکلات مربوط به قطع نیروی محرکه در نتیجه ی بدی هوا، بلایای طبیعی و یا تنش های سیاسی را ندارد.

با توجه به فوایدی که برشمردیم، انرژی زمین گرمایی، انرژی بدون آلودگی است که به رشد کشورهای در حال توسعه کمک می کند.

موارد مصرف دیگری نیز از گرمای زمین گرمایی وجود دارد. برای مثال، در (کلامث فالز) در اورگن آمریکا، زیر جاده ها و پیاده روها آب ژئوترمال لوله کشی می شود، تا از یخ زدن آن ها در شرایط هوای یخبندان جلوگیری شود. در نیومکزیکو، ردیفی از لوله ها که زیر خاک دفن شده اند، آب زمین گرمایی را انتقال می دهند تا گل ها و سبزیجات پرورش یابند. با این شیوه، اطمینان حاصل می شود که زمین یخ نمی زند. به علاوه، فصل رویش طولانی تر می شود و روی هم رفته، محصولات کشاورزی سریع تر رشد می کنند و بدون استفاده از گلخانه محافظت می شوند.

هزینه ای برای ورود سوخت از کشور خارج نمی شود و نگرانی های ناشی از افزایش هزینه ی سوخت وجود نخواهد داشت.

کشورهایی که در حال حاضر از مخازن زمین گرمایی برای تولید الکتریسیته استفاده می کنند، عبارتند از آمریکا، نیوزیلند، ایسلند، مکزیک، فیلیپین، اندونزی و ژاپن. البته کارشناسان دفتر انرژی های نو در ایران اطلس قابلیت های انرژی زمین گرمایی را نیز تهیه کرده اند به طوری که در منطقه سبلان لکه? قرمز رنگی دیده می شود که نشانگر مستعدترین منطقه برای استفاده از انرژی زمین گرمایی است. تاکنون در این منطقه ده هزار متر حفاری صورت گرفته است. قرار است از این چاه عمیق، گرمای مورد نیاز برای تولید ۱۰۰ مگاوات برق استخراج شود که عملاً اهداف دولت را نشانه گرفته است.

استفاده از این انرژی در بسیاری از کشورها در حال گسترش است. راه حل استفاده ی بیشتر از انرژی زمین گرمایی، افزایش آگاهی عمومی و تقویت فناوری مرتبط با زمین گرمایی است.